دکتر محمد آذربایجانی

چندی پیش مجلس شورای اسلامی به طرح حقوق مادامالعمر برای گروهی از مدیرانسیاسی مملکت رای داد که خود نمایندگان را نیز شامل میشد. خبر این مصوبه مردم را شوکه کرد.

در اوضاعی که هر روز جمعی از کارگران و بازنشستگان و … از عدم پرداخت چندین ماهه حقوق قوت لایموتشان شکوه داشته و گاه و بیگاه جلوی چشم نمایندگانشان و مقابل مجلس هم اجتماع میکردند، معلوم نیست چه گروهی از خادمین ملت و با چه انگیزهای، چنین طرحی را مطرح کردند. بماند که رسانهها و بسیاری از چهرههای دلسوز و حتی جمعی از نمایندگان خدوم چنان به این طرح تاختند که پیش از رد آن در شورای نگهبان، خود مجلسیها نیز با دوفوریت آن را پس گرفته و ملغی کردند اما در همان زمان این نگرانی برای جمعی بهوجود آمد که در مجلس چه میگذرد؟ و چرا چنین طرحی به ذهن عدهای در آنجا و سپس صحن عمومی راه مییابد و بعد از غضب مردم لغو میشود؟

خبرگزاری دانشجو، هفته قبل به نقل از احمد توکلی، نماینده مردم تهران این جملات را که او درباره مسئله وقف دانشگاه آزاد گفته بود، منتشر کرد: «این طرح با کشمکشهای زیاد تصویب شد و پس از مدتی دوباره اصلاح شد. به این دلیل است که میگویم مجلس ما بیمار است.» بله! او گفته بود «مجلس ما بیمار است» و دلیل آن را نیز، چنانکه آمد، ذکر کرده بود.

این رفتار در یکی، دو سال اخیر بارها در مجلس رخ داده و هر بار بیشتر رایدهندگان را حساس کرده است. در ماجرای استیضاح وزیر اقتصاد نیز مردم از برخورد نمایندگانشان متحیر شدند. مجلس با توپ پر و کلی رجزخوانی وزیر را به صحن علنی کشاند. بعد وزیر و عدهای از مخالفان و موافقان سخن گفتند. رئیسجمهور نیز چند کلمهای با آقای لاریجانی و سپس بهطور رسمی با نمایندگان حرف زد و ناگهان ورق برگشت. همه به یک عذرخواهی زبانی اکتفا کردند و کل ماجرا ختم به خیر شد.

اگرچه توکلی بیشتر سر این زخم را نگشوده اما با نظری به تحولات اخیر میتوان بر ادعای او صحه گذاشت. هرچند طیف غالب نمایندگان ولایتمدار و دلسوز در مجلس موجود، نگذاشت تا این بیماری عود کند و تلفاتی بدهد اما چنانچه عناصر بیمار به مجلس آینده راه یابند، بعید نیست ما در آینده به طور علنی و دردسرآفرینی با چنین قوای بیماری روبهرو شویم.

اینهمه وظیفه ما را برای فرستادن نمایندگانی سالم به مجلس آتی که دغدغه انقلاب و مردم را داشته باشند، بیشتر میکند، نه چهرههایی کهنه کارو بیریشه که با اتکا به پول و ارتباطات درون گروهی بالا میآیند و جز اربابان حمایت کننده انتخابتی کسی را نمیشناسند!